Het verhaal van Cats Paradiso
Cats Paradiso :: Algemeen :: Informatie :: Informatie
Pagina 1 van 1
Het verhaal van Cats Paradiso
van Néna do jan 05, 2012 8:28 am
’Op een onbewoond eila-aand lalalala, tututu. Op een onbewoond eilaaa-aaand loopt er niemand voor je – oef!’ Een klein zwart katje botste tegen een sneeuwwitte poot op. Lachend keek ik naar boven, mama stond daar. ‘Lalalalala.’ Die lala’s moesten even, het hoorde bij mijn einde. ‘Maa-haam waar gaan we hee-éen?’ Telkens als mama praatte leek de hemel open te vallen en landden er allemaal engeltjes op mijn moeders schouder, zo klonk dat. ‘Naar Papa.’ Verheugd sprong ik op, ‘jeej naar papa.’ Maar die eens zo simpele reis zou nu niet zo simpel worden…
Bijna bij de brug aangekomen stonden de we stil. Nog even en we waren bij de brug en dan bijna bij vader. Altijd een plezier als we naar papa gingen.
Spitsend met mijn oortjes keek ik opzij. Een raar gebrom zwol aan. Ik werd er bang van. ‘Ma- Maaaam!’ Onder ons zakte de grond in en we vielen in een diep, steil gat. ‘Mamaa!’ Snel sprong ik over de bladeren heen om bij mijn moeder te komen. Sakí –haar moeder- stond op en keek omhoog. ‘Mama, wat is dit?’ Mijn stem klonk angstig. ‘Weet ik niet.’ Antwoordde Sakí.
Opeens vulden mijn oren het geluid van blaffende honden. Ik wist wel wie dat waren. Honden waren grote vijanden van de katten.
Heel veel takjes kraakten. Allemaal rondom ons, ‘Mama, waarom zijn hier honden?’ Vroeg ik. Sakí maakte het gebaar dat zij het ook niet wist. Opeens verscheen er een kop, zo lelijk als maar was, van een hond. Schuim op de tanden. Bloeddorst in de ogen. Ik verschool me onder mama. Daar was het veilig voor mijn gevoel. Toen werd er iets onverstaanbaars gebrabbeld in een vreemde taal. Een nog lelijker kop verscheen boven de kuil. Een plat gezicht, met een stomp ding midden in de kop en twee ogen, maar aan de voorkant. En grote flapdingen aan de zijkanten. Ohja, en onder dat stompe ding zaten twee, hele, dikke worsten. ‘Mama? Wat is dat?’ Afschuw was in mijn stem te horen. ‘Weet ik niet.’ Luidde het antwoord. Weer werd er iets gebrabbeld. Het klonk teleurgesteld. Het vreemde wezen ging de kuil in. Het beest was zelfs groter dan de kuil. Een vreemd soort uitstulpsel bewoog richting mama. Ik dook dieper weg. Mama werd bij haar nek gegrepen en de kuil uit geslingerd. Even leek het erop dat het ding mij was vergeten maar dat was niet zo, ook mij greep hij zo vast. ‘Auw, dat doet pijn!’ Riep ik bang. Het ding leek me niet te verstaan. Raar, ik dacht dat ik helder kats sprak. Omdat het ding wat mij vasthield groot was kon ik mama zien op de grond. Ze keek angstig en wou het liefst bij me blijven maar de honden hadden het op haar verzien. Ze rende weg.
Ik moest in een vreemd soort ding, iets wat ongeveer vierkant was met ronde dingen, het hele ding was ermee versierd. Het nadeel was dat ik er niet uit kon. ‘Mamaaa! Laat me hieruit!’ Schreeuwde ik tegen het ding. Het deed iets met z’n worsten dingen en liep met de kooi richting een groot, metalen ding, het maakte een brommend geluid. ‘Jij mag in de auto.’ Leek ik te verstaan van het rare schepsel. Zou dat ding een auto zijn?
Langzaam werd ik wakker. Het schepsel had na de reis een lange naald in haar gestoken en was heel moe geworden. Nu werd ze wakker in een donkere kamer. Naast haar stond ook een kooi, en… wacht eens, overal stonden kooien. Voor haar een kooi met een volwassen poes. ‘Mag- Mag ik u wat vragen? Wat is dit?’ De kat moest lachen. ‘Dit heet een vliegtuig, het vliegt in de lucht.’ Ik stond versteld. ‘Maar wij katten kunnen toch niet vliegen?’ De poes moest lachen. ‘Ik heet Lilly trouwens. Maar toch zitten we in een ding dat kan vliegen. Wijzelf vliegen niet. Maar waar kom je vandaan?’ Rare vraag. ‘Uit het bos, met nog veel meer katten. En… Waar is mama?!’ Riep ik angstig. ‘Och, dan ben je zeker door de mensen gevangen?’ Wat waren mensen? ‘Maar-‘ Opeens schokten de kooien. Zo erg dat sommige kooien omvielen. Mijn kooi begon ook vervaarlijk te bewegen. ‘En dit? Hoort dit er ook bij?’ Schreeuwde ik angstig. ‘Nee, ik heb mijn vermoedens van niet.’ Zei ze terug. Na een paar schokken werd het weer rustig. Maar niet voor lang. Opeens had ik het gevoel dat ik ondersteboven was. De kooi viel omlaag en ik knalde tegen iets aan. De kooi brak en viel weer omlaag. Snel schoot ik uit de kooi en verstopte ik me. Opeens was er een harde knal en er leek een aardbeving te zijn. Ik tolde in het rond en opeens schoot er een soort klep los. Klein genoeg voor een klein zwart katje, ik dus. Zonder te aarzelen schoot ik naar buiten. Een kolossaal ding lag achter mij. Het rookte. Snel rende ik weg.
Bovenop een hoog punt stopte ik en keek om me heen. Ik zag. Ik zag dat dit een eiland was. Er klonk gemiauw en ik liep er naartoe…
Welkom op Cats paradiso, een paradijs voor katten. Een paar jaar hiervoor was dit nog een onbewoond eiland maar na een vliegtuig ongeluk met een ruim vol katten werd dit gebied bevolkt door het kattenras. De katten konden overleven maar de rest van de passagiers hadden geen kans. Nu, zoveel jaar later is het nog drukker geworden op het grote eiland en ik hoop dat jij daar ook bij hoort…
Groeten Néna, beleefster van dit grote avontuur ;3
Bijna bij de brug aangekomen stonden de we stil. Nog even en we waren bij de brug en dan bijna bij vader. Altijd een plezier als we naar papa gingen.
Spitsend met mijn oortjes keek ik opzij. Een raar gebrom zwol aan. Ik werd er bang van. ‘Ma- Maaaam!’ Onder ons zakte de grond in en we vielen in een diep, steil gat. ‘Mamaa!’ Snel sprong ik over de bladeren heen om bij mijn moeder te komen. Sakí –haar moeder- stond op en keek omhoog. ‘Mama, wat is dit?’ Mijn stem klonk angstig. ‘Weet ik niet.’ Antwoordde Sakí.
Opeens vulden mijn oren het geluid van blaffende honden. Ik wist wel wie dat waren. Honden waren grote vijanden van de katten.
Heel veel takjes kraakten. Allemaal rondom ons, ‘Mama, waarom zijn hier honden?’ Vroeg ik. Sakí maakte het gebaar dat zij het ook niet wist. Opeens verscheen er een kop, zo lelijk als maar was, van een hond. Schuim op de tanden. Bloeddorst in de ogen. Ik verschool me onder mama. Daar was het veilig voor mijn gevoel. Toen werd er iets onverstaanbaars gebrabbeld in een vreemde taal. Een nog lelijker kop verscheen boven de kuil. Een plat gezicht, met een stomp ding midden in de kop en twee ogen, maar aan de voorkant. En grote flapdingen aan de zijkanten. Ohja, en onder dat stompe ding zaten twee, hele, dikke worsten. ‘Mama? Wat is dat?’ Afschuw was in mijn stem te horen. ‘Weet ik niet.’ Luidde het antwoord. Weer werd er iets gebrabbeld. Het klonk teleurgesteld. Het vreemde wezen ging de kuil in. Het beest was zelfs groter dan de kuil. Een vreemd soort uitstulpsel bewoog richting mama. Ik dook dieper weg. Mama werd bij haar nek gegrepen en de kuil uit geslingerd. Even leek het erop dat het ding mij was vergeten maar dat was niet zo, ook mij greep hij zo vast. ‘Auw, dat doet pijn!’ Riep ik bang. Het ding leek me niet te verstaan. Raar, ik dacht dat ik helder kats sprak. Omdat het ding wat mij vasthield groot was kon ik mama zien op de grond. Ze keek angstig en wou het liefst bij me blijven maar de honden hadden het op haar verzien. Ze rende weg.
Ik moest in een vreemd soort ding, iets wat ongeveer vierkant was met ronde dingen, het hele ding was ermee versierd. Het nadeel was dat ik er niet uit kon. ‘Mamaaa! Laat me hieruit!’ Schreeuwde ik tegen het ding. Het deed iets met z’n worsten dingen en liep met de kooi richting een groot, metalen ding, het maakte een brommend geluid. ‘Jij mag in de auto.’ Leek ik te verstaan van het rare schepsel. Zou dat ding een auto zijn?
Langzaam werd ik wakker. Het schepsel had na de reis een lange naald in haar gestoken en was heel moe geworden. Nu werd ze wakker in een donkere kamer. Naast haar stond ook een kooi, en… wacht eens, overal stonden kooien. Voor haar een kooi met een volwassen poes. ‘Mag- Mag ik u wat vragen? Wat is dit?’ De kat moest lachen. ‘Dit heet een vliegtuig, het vliegt in de lucht.’ Ik stond versteld. ‘Maar wij katten kunnen toch niet vliegen?’ De poes moest lachen. ‘Ik heet Lilly trouwens. Maar toch zitten we in een ding dat kan vliegen. Wijzelf vliegen niet. Maar waar kom je vandaan?’ Rare vraag. ‘Uit het bos, met nog veel meer katten. En… Waar is mama?!’ Riep ik angstig. ‘Och, dan ben je zeker door de mensen gevangen?’ Wat waren mensen? ‘Maar-‘ Opeens schokten de kooien. Zo erg dat sommige kooien omvielen. Mijn kooi begon ook vervaarlijk te bewegen. ‘En dit? Hoort dit er ook bij?’ Schreeuwde ik angstig. ‘Nee, ik heb mijn vermoedens van niet.’ Zei ze terug. Na een paar schokken werd het weer rustig. Maar niet voor lang. Opeens had ik het gevoel dat ik ondersteboven was. De kooi viel omlaag en ik knalde tegen iets aan. De kooi brak en viel weer omlaag. Snel schoot ik uit de kooi en verstopte ik me. Opeens was er een harde knal en er leek een aardbeving te zijn. Ik tolde in het rond en opeens schoot er een soort klep los. Klein genoeg voor een klein zwart katje, ik dus. Zonder te aarzelen schoot ik naar buiten. Een kolossaal ding lag achter mij. Het rookte. Snel rende ik weg.
Bovenop een hoog punt stopte ik en keek om me heen. Ik zag. Ik zag dat dit een eiland was. Er klonk gemiauw en ik liep er naartoe…
Welkom op Cats paradiso, een paradijs voor katten. Een paar jaar hiervoor was dit nog een onbewoond eiland maar na een vliegtuig ongeluk met een ruim vol katten werd dit gebied bevolkt door het kattenras. De katten konden overleven maar de rest van de passagiers hadden geen kans. Nu, zoveel jaar later is het nog drukker geworden op het grote eiland en ik hoop dat jij daar ook bij hoort…
Groeten Néna, beleefster van dit grote avontuur ;3
Néna- Administrator
- Poes/Kater : Poes-achtig geval
Character sheet
Groep: -
Leeftijd: 8 Jaartjes
Partner: - -
Cats Paradiso :: Algemeen :: Informatie :: Informatie
Pagina 1 van 1
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum|
|
|