Starglow [ By : Sparkel ]

‘Loyaal, beleefd, vriendelijk, trots en zuiver. Sparkle, ik word oud.’ De witte kat, die nu meer grijs zag, keek naar de trotste slanke spierwitte kleinere kat. Haar blauwe ogen sprankelde terwijl ze de grijze kat aandachtig aankeek. ‘Starglow staat bekend vanwege onze loyaliteit en door onze stamboom. Altijd hetzelfde.  Er was altijd maar een kitten. En die kreeg telkens de Starglow. Mijn tijd zit erop, Sparkle.’ ‘Maar mam, ze hebben het altijd vol gehouden tot de dood. Ga je dan?’ vroeg de witte kat een beetje trillerig. ‘Sparkle’ de grijze kat glimlachte. ‘Ooit zul jij ook afscheid moeten nemen va n je groep. Je zult zelf aanvoelen dat je tijd er bijna opzit. Ik weet dat mijn klok nog maar even zal tikken.’ ‘Mam!’ schreeuwde de kat toen ze recht ging staat en haar moeder geschokt aankeek. ‘Ssht’ De grijze kart ging ook rechtstaan en wenkte Sparkle mee. ‘Denk nou even niet aan mij, maar aan Starglow. Ik wil dat je leert hoe je de kudde moet aanpakken. Je moet een geweldige Alfa worden’ ze keek de witte kat even aan en liep weer door. Sparkle volgde haar. ‘Ik.. Ik kan het nog niet mam.’ ‘Juist daarom kun je het wel!’ de grijze stopte met stappen. Ze waren op een rots gaan staan. Die uitkeek op de vallei. Het domein van Starglow. Er zaten 3 kittens met elkaar te spelen. ‘Ooit zul je hier alleen staan en uitkijken op je groep. Maar daarvoor zul je wel iets meer moeite moeten doen. Vooral als er een oorlog komt. En geloof het is heel goed mogelijk dat ze gebruik zullen maken van mijn dood. Dus je moet oppassen Sparkle. Heel goed oppassen.’ De grijze kat bleef naar de 3 kittens staren. ‘Oke?’ zei ze toen ze haar ogen, die ook blauw waren maar veel minder fel, op Sparkle richten. ‘Oke.’ Sparkle ging zitten en keek haar moeder aan.
Niet wetend dat elk moment de slechte groepen zouden kunnen aanvallen. Want ze gingen niet gebruik maken van haar moeder als ze dood was maar als ze oud, zwak en ziek was. Daar had ook zij niet op gerekend. Het laatste wat Sparkle nog nooit van haar moeder hoorde en zag was die nacht nog gebeurd. ‘Sparkle, vlucht. Starglow is van jou. Ga naar een veilige plek en zet Starglow daar voort’ de grijze kat keek bang. ‘Maar mam? Jij? De andere van de groep?’ sprak Sparkle nog tegen. Al wist ze dat het geen nut had. ‘Mijn klok staat stil. En die andere… Ga nu gewoon’ riep ze. ‘Beloof dat ik je nog zal terugzien! Dat je me niet verlaat…’ riep de witte terwijl ze opstond. ‘Ik verlaat je niet. Ik ben er altijd, ook al zie je me niet.’ En de grijze kat verdween in de duisternis. En Sparkle deed haar moeders wens of bevel. Ze ging naar Cats Paradiso. Helemaal alleen moet zij de Starglow voort zetten. Alhoewel ze nooit alleen zal zijn. Haar moeder was nog altijd bij haar. Gewoon niet naast haar. Maar in Sparkle. In haar hart.
Voor altijd.