The secret place

langzaam ontwaakte de vogeltjes en begonnen ze hun liedje te fluiten. De ogen van Romance opende zich. Ze keek om zich heen. Waar was ze? Ze wist het even niet meer. Oh ja ze zat in haar geheime plaats, die ze gevonden had. Het was een grote boom, waar een holle ruimte in zat, een pak met bladeren waar je onder kon liggen zo dat je de twee benige kon bespieden. En in de kruin van de boom zat een soort huisje, waar kinderen in spele, maar deze was duidelijk al verlaten. Ook zaten er geen andere katten, want de omgeving was nog niet gesproeid, en anders zou ze het wel merken wanneer er een andere kat komt. Romance stond op, en rekte zich uit. Ook geeuwde ze even overdreven. Tja, dat was het beste wat ze kon. De koningin spelen. Natuurlijk kon ze dat niet doen bij hogere rangen, en dat deed ze ook niet. Maar als ze de queen of the worl was, dan was ze echt blij. Ze miste alleen wel vrienden ofzo, die had ze niet. Maar het was heel logisch dat ze zich heel wat voelde, want ze was geboren bij de koninklijke familie. Haar moeder woont daar nu nog steeds, haar vader was een ras kat, ergens anders van daan. Alleen het hulpje was zeer alergiesch voor katten, en heeft Romance en haar broers en zussen ergens gedumpt. En nu woont ze hier, in een boom. Zelf grinnikte ze er even om, maar al snel was er een ander geluid te horen. Een geluid uit haar maag. Ze had super erge honger, er was hier ook bijna niks te vinden. Voorzichtig liet ze zich uit de boom glijden en liep een beetje rond. Uit het kleine riviertje als je het zo wou noemen, dronk ze even wat. Toen er in eens iets bewoog in het hoge gras, spitste ze haar oren, in ging laag over de grond kruipen. Vlak bij het bewegende, nam ze een grote sprong, en ze kwam op een muisje terecht snel pakte ze hem tussen haar klauwen en rende weer de boom in. Daar genoot ze even van haar maaltijd, want het kon weer de laatste zijn in een paar dagen. Wat harder gekraak kwam van beneden. Snel kroop ze naar het bladeren bed waar ze alles in de gaten kon houden. Het was een andere kat.

OPEEENN(AA)

’Aaaaaaaaah.’ Schalde er door het woud. ’Aaaaaaah.’ Hoorde je nog een keer. De kreet herhaalde zich een paar keer maar verdween toen. Een zwarte poes opende haar mond weer, ’Whieeeeee.’ Kwam er uit. Eigenlijk was er niets aan de hand. Paniekzaaier dat ze was. Tijdens het lopen schudde ze zich lang en uitgebreid uit waarna ze haar pad weer vervolgde. De slanke staart zwaaide heen en weer, golfden mee met het ritme van de slome stappen van de zwarte kat. De kat had buikpijn van het vele eten. Meestal vond ze ergens een dooie ziel en ging ze daar dan van eten. Alleen vogels ofzo of als ze zin had jaagde ze zelf. Maar meestal was ze daar veel te lui voor. Waarschijnlijk had de kat iets bedorven gegeten want met haar gedachtegang was ook al veel mis. De wereld draaide een beetje en bomen kwamen op haar af. ’Whazai! Pak aan boom.’ Riep ze en sprong op een boom af. Ze ging er door en knalde dan met haar snuit tegen de grond. ’Oef.’ Zwartje ging weer verder. Het was weereens zover dat ze niet meer wist wie ze was. Alleen vaag nog dat haar naam begon met de N en dan eindigde met a maar dat was het enige. En ze wist ook dat na de N een é kwam en dan nog een n maar haar hersenen bedachten dan niet om al die letters bij elkaar te zetten om een naam te vormen. ’Lalala.’ Zei ze. Door de sneeuw had ze kouwe kussentjes gekregen.
In haar vizier kwam een vogel. Even bedacht ze dat ze al had gegeten maar vond een vogeltje toch wel leuk om mee te spelen. In sluiphouding ging ze op het dier af en sprong. Het dier vloog weg en opeens zag ze –middenin haar duiksprong- een andere poes net in een boom gat. Met volle vaart knalde ze tegen de poes aan en werd die gevloerd. Zwarteke zelf ook. Nog op de ander liggend keek ze opzekop naar de andere poes en opende haar mond. 'Howdy mate.'


lalalala

''Hatsjoe!'' Die vervelende grassprietjes ook! Zo kon ze niet eens fatsoenlijk op een prooi jagen. Nou ja, jagen? Als je je fantasie gebruikte, misschien dat je dan van haar huidige bezigheid jagen kon maken. Niet dat ze er slecht in was maar deze ochtend had ze er niet veel zin in. Een beetje honger had ze wel maar niet genoeg om op zoek te gaan, bovendien hoopte ze op de kans dat er ergens een dode muis of vogel lag die ze kon opeten. Als er al een andere kat was of meerdere, zou ze er niet naartoe gaan. De meesten vonden het niet leuk als ze eten moesten delen; Alice ook niet maar die was te vriendelijk om 'nee' te zeggen. ''Aaaaah!'' Geschrokken spitste ze haar oren, was er soms een kat die hulp nodig had?! ''Aaaah!'' Opnieuw! Ze wilde net te hulp schieten -geen idee hoe maar dat zag ze dan wel weer- toen er gewieee volgde en het tot haar doordrong dat de bron van het geluid waarschijnlijk aan het spelen was. Er was geen reden over om ernaartoe te gaan, alhoewel? Een aardige kat om wat mee te dollen was altijd welkom, tenslotte was Alice nog een jong beest. Even dacht ze aan de waarschuwing die iedereen die ze kende haar gaf: pas op met vreemde katten! Het drong echter niet genoeg tot haar door om haar ervan te weerhouden de producent van het geluid op te zoeken. ''Whazai! Pak aan, boom!'' Alice stelde haar richting bij en liep wat sneller door. Gelukkig was ze er niet zover van verwijderd geweest, sterker nog, de ander was hartstikke dichtbij geweest. Tijdens haar geren, had ze al een beeld in haar hoofd gevormd van de kat, waarschijnlijk een kitten die met zijn of haar moeder aan het jagen was, als oefening. Ja, zoiets. Wat ze zag, had echter niks gemeen met wat ze verwacht had. Een zwarte kat, duidelijk volwassen, lag op een andere kat, die was allerlei soorten bruin. Geen kittens, een beetje raar maar het bleef gezellig om nieuwe vrienden te leren kennen. ''Howdy mate,'' begroette de zwarte de bruine, Alice had zo'n vermoeden dat het zwarte beest degene was die ze zocht. De meeste katten praatten niet zo gek. ''Goedemorgen,'' groette Alice de twee zonder enige aarzeling, ''mijn naam is Alice. Hoe gaat het?'' Typisch Alice, altijd vrolijk en spontaan. Behalve 's nachts maar hoe dát zat, snapte ze niet helemaal. Hoe kon ze nou terwijl ze sliep anderen aanvallen? De gedachte alleen al gaf haar de neiging om te lachen. Ja, dat was het enige dat ze nooit zou kunnen geloven, tenzij ze het bewijs met eigen ogen zag.

Gek genoeg vloog de kat langs haar in de lucht, en voor ze het wist lag ze samen met de andere poes op de grond. Onderste boven lagen ze daar. ''Howdy mate.'' Romance keek haar raar aan, maar kreeg de kolder in haar kop en sprong op. ''Hoe durt u lady Roxford, zomaar mij bespringen? Er af met dat hoofd.'' Ze ze bekakt, met de borst voor uit. Al snel kwam er nog een poes bij. Die zag er grappig uit, want zij had twee kleuren op haar hoofd. Romance bleef ofcoursly in haar rol, en liep zwiepend met haar staart naar de andere poes toe, die Alice heette. ''Hallo, onderdaan, mijn naam is Lady singsford, en die daar is lady Roxford.'' Ze lachte. ''Nee hoor, mijn naam is Romance, en ik weet niet hoe zij heet.'' Ze liep naar de zwarte poes en sloeg haar zachtjes met haar poot op haar nek. ''Zo, dat hebben we ook weer gehad. Ik zei toch er af met dat hoofd.'' Zei ze weer met een bekakt stemmetje. Ze klom weer in de boom en ging weer in haar bladeren bed liggen. ''Onderdaan Alice, komt u mij eens een wat te drinken brengen! Lady Roxford kom er maar gezellig bij hoor.'' schreeuwde ze van boven. Hopelijk vonden de andere haar niet raar, of gek. Hopelijk deden ze mee met het zogenaamde rollen spel

zooo fluutt

Toen ze opzekop keek in de ogen van de raar gekleurde kat. Ze stak haar tong even gestoord aan en keek scheel. Néna keek altijd standaard scheel. Bastaard dat ze was. Ze schudde haar kop en keek toen in een ingewikkelde positie naar de gelapte kat. Opeens verscheen er een mislukte grijns op haar gezichd. ’MAMAAAAAÁ! OMG JIJ BENT HET HEA? CIA AGENTJEEEE.’ Gilde ze hard en spastisch. Opeens ving ze flarden van het gesprek van de bruine op. De kop eraf. OMG NEE. ZE WILDE NIET STERVEN. ZE WAS NOG ZO JOOO-ÓNG. NEEEEEE. Néna sprong iets hyper van de poes af en ging snel in een reflex in hurkstand zitten en had haar poten in de lucht van ‘IK GEEF ME OVER.’ Haar ogen scheel. ’NEE. SPAAR MEEE. IK WIL NIET STERVEN.’ Néna ging op een onmogelijke manier en in een rare kronkel op haar rug liggen en had haar voorpoten in de lucht. Néna keek wanhopig van haar mama naar de kat die iets zei over Lady en Roxford ofzo. Ohnee. De kat was Lady Singsford en praatte nogal raar. OMG HOE KWAMEN HAAR OUDERS AAN HUN INSPIRATIE?! GEWELDIG. Néna’s moeder Sakí was omgekomen toen Néna als kitten werd gevangen door iets wat een mens werd genoemd. Sakí was gedood door de honden. Heel even was Néna uit haar doen en zweeg –wat een hele klus is voor haar- natuurlijk miste ze haar witte maat. Al was ze nu ook gelukkig en Sakí was in haar hart. Néna sprong omhoog en vloog omhoog naar Romance. Scheel maakte ze een soort salto en ging weer naar beneden. Nu begreep ze wel –met haar IQ van nul- dat het een spelletje was. De poes was gewoon Romance in plaats van Lady Singsford. En Néna was gewoon Néna in plaats van Lady Roxford. ’LADY SINGSFORD IK WIL EEN IJSJE. MAAR IK HEB BUIKPIJN. BEL DE CIA AGENT-POES OP EN LAAT DIE ER IETS TEGEN DOEN. LALALA.’ Krijste ze. Néna kon er niets aan doen. Dit was ze. Echt waar. Het was geen masker. Néna was gehandicapt al dacht niemand daar meer aan. Néna viel te veel op om gehandicapt te zijn.


waarom kan ik niet normaal lang posten :c

De bruin liep als eerste op haar af met een zwiepende staart. 'Hallo, onderdaan, mijn naam is lady Singsford en die daar is lady Roxford.' Alice trok een raar gezicht, wat waren dat nou weer voor namen? Lachend praatte de poes verder. 'Nee hoor, mijn naam is Romance en ik weet niet hoe zij heet.' Mooi, eindelijk iemand die wel normaal functioneerde! De ontmoeting met die kannibaal stond nog vers in haar geheugen. Alhoewel ze betwijfelde of het echt een kannibaal was geweest, nu ze niet meer in paniek was, leek het haar eerder een kat waar een draadje los zat. Nu ze er toch aan dacht, die zwarte leek verdacht veel op die... die poes waar ze de naam niet van wist. Met een mislukte grijns werd Alice begroet: ’MAMAAAAAÁ! OMG JIJ BENT HET, HEA? CIA AGENTJEEEE.’ Oh, help, niet weer! Ze was net zo blij dat ze van dat geval verlost was! ’NEE. SPAAR MEEE. IK WIL NIET STERVEN,' krijste de zwarte plotseling terwijl ze haar poten in haar lucht stak, als een ik-geef-me-over-gebaar. Huh? Alice was heus geen moordenaar en van Romance kon ze dat ook niet voorstellen. Romance sloeg zacht met haar poot tegen de nek van de zwarte. 'Zo, dat hebben we ook weer gehad. Ik zei toch er af met dat hoofd.' Een stilte - wow! De gestoorde poes zweeg! - en wat vage bewegingen later besefte de zwarte eindelijk dat Romance maar een grapje had gemaakt. Niet alleen gestoord maar ook nog traag van begrip, halleluja. ’LADY SINGSFORD, IK WIL EEN IJSJE. MAAR IK HEB BUIKPIJN. BEL DE CIA AGENT-POES OP EN LAAT DIE ER IETS TEGEN DOEN. LALALA.’ Stilte verstoord, Alice irriteerde zich nu alweer. Hopelijk zou die zwarte snel weg zijn. Dat zou je haar alleen nooit horen zeggen, dat ze zich aan iemand irriteerde. Daar was ze veel te aardig en beleefd voor. 'Onderdaan Alice, komt u mij eens een wat te drinken brengen! Lady Roxford, kom er maar gezellig bij hoor,' babbelde de poes vanuit het gat in de boom waar ze in gesprongen was. Alice trippelde rustig naar het meertje verderop, dronk wat water - ze had best wel dorst - en liep daarna weer net zo terug terug. Onderaan de boom bleef ze zitten en keek ze naar de zwarte. 'Hoe heet je?' vroeg Alice met een merkbare aarzeling in haar stem, het was wel zo handig om de naam te weten. Dan wist ze tenminste hoe ze de poes moest aanspreken.
~ Wat een fluteinde. xD

De zwart bruine poes liep naar het meertje en kwam weer terug. De zwarte zat ook nog onder aan de boom. Ja eigenlijk wou Romance ook wel weten hoe de zwartte heette. Van de andere wist ze het al Alice. Ze wou Lady Singsford niet meer zijn, en ging wat anders bedenken. BlUBBLUBBLUBBLUB. Ze wist het even niet, maar de zwarte had het steeds over een of andere CIA agent. Dat was het, ze zou een geheime agent worden. Ze sprong uit de boom en ging voor het twee tal staan. ´Handen omhoog of ik schiet, mijn naam is James Bont.´ Dat eerste zei ze boos, maar dat laatste met een coole grijns. Als of ze de beste was, en zich een coowle dude voelde. Och wat had ze een honger. Ze ging op de grond liggen, en deed haar poten over haar gezicht heen. ´James bont, geeft zich nu maar over.´ Zei ze dan maar. Ze haalde haar poten weer van haar gezicht en keek de twee aan. Verder wist ze niks meer te zeggen, en kon ze eigenlijk ook verder niks doen, dus wachtte ze maar op een reactie van een van de twee.

OMGGG ZO F FLUUT

Néna zweeg heel even toen Alice haar vraag stelde. ’Weet… Weet je dat niet meer? Ik heet Néna.’ Beledigd trok ze zo’n gezicht van talk-to-the-hand. Nu was ze officieel niet meer cool. Opeens kwam Romance er weer aan met praatjes over een of andere James Bond. Maar het andere begreep ze wel. Néna stak als een reflex haar poten omhoog en viel daarbij naar achteren. Zo bleef ze liggen. Nog altijd met haar poten omhoog. Toen gaf James Bond zich over. Néna grijnsde scheef en stond weer op. Haar staart zwiepte heen en weer in de lucht en mocht daarna de vloer dweilen. Kortom, Néna ging zitten. Ze voelde de bladeren tegen haar staart aan. Vragend keek ze om. Nu merkte ze pas haar staart op. Ze keek aan de andere kant om. Nóg een! Even keek ze schuin naar de staarten van Romance en Alice. ’OMG, IK HEB TWÉÉ STAARTEN EN JULLIE ÉÉN!’ Gilde ze blij uit. Ze ging staan als een doodnormale kat –wereld wonder nummer één- en zwaaide met haar twee staarten in het rond. ’KIJK DAN. KIJK DAN. KIJK DAN.’ Zei ze bij iedere looping die ze maakte. Daarna verveelde het. Nu ging ze haar staart even hyper achterna. Telkens kreeg ze het ding te pakken en beet er fel in. Dat deed ze vier keer tot haar zaagsel hersenen vertelden dat het eigenlijk best wel veel pijn deed. ’Omg. Bijten in je staart doet pijn.’ Merkte ze op met een baby-face. Ze gaapte uitgebreid en likte met haar tong aan haar poot. Moe ging ze liggen. Haar staart maakte kleine, zachte ploffen in de sneeuw. Het ging steeds op- en neer. Op- en neer. Op- en- oke saai.

whieee